19 Wrzesień 2018
Porozumienie zawarte pomiędzy Rosją i Turcją oznacza de facto uznanie prowincji Idlib za turecką strefę wpływów. Turcja bowiem ma utrzymać i wzmocnić utworzone tam posterunki wojskowe.
Protureccy bojownicy oraz syryjskie siły rządowe do 15 października ma rozdzielić strefa zdemilitaryzowana szerokości 15-20 km, której to strefy mają wspólnie strzec wojska tureckie i rosyjskie. Już wcześniej, bo do 10 października mają zostać wycofane ze zdemilitaryzowanego pasa rozdzielającego protureckich bojowników i syryjskie siły rządowe czołgi oraz artyleria i inna broń ciężka.
Prowincję Idlib ma obecnie zamieszkiwać ok. 3 miliony osób, choć liczba ta jest kwestionowana przez część komentatorów. Liczebność przebywających tam bojowników szacowana jest na około 80 – 90 tys. ludzi, z czego gros to różne ugrupowania protureckie, a ok. 12 – 14 tys. ludzi to oddziały koalicji Hajat Tahrir asz-Szam, stanowiącej syryjskie skrzydło al-Kaidy.
Dodajmy, że na północ od prowincji Idlib znajduje się kanton Afrin, który również znajduje się pod kontrolą wojsk tureckich i protureckich bojowników, a na wschód od kantonu Afrin rozciąga się prowincja Aleppo, której znaczna część także jest w rękach tureckich. Rzućmy okiem, jak będzie wyglądać w sytuacja w prowincji Idlib i przyległych do niej częściach prowincji Latakia i Hama po utworzeniu strefy zdemilitaryzowanej:
—————————————————–
Powoli zaczyna sprawdzać się “czarny scenariusz Syrii”, czyli powolny rozbiór Syrii staje się faktem… I w czyim to interesie jest robione? Bo nie w syryjskim… Wszystko wskazuje na to – że na potrzeby Izraela. Jeśli ta wiadomość – by się potwierdziła – to w jakim świetle, w oczach światowej opinii publicznej, będzie Putin?
Wiadoma sytuacja odnośnie Erdogana – jest to turecki żyd, świetnie maskujący swą współpracę z Izraelem, Arabią Saudyjską i tzw. koalicją zachodu z waszyngtońskimi „elitami” na czele, których celem jest przejęcie jak największej części Syrii, zgodnie zresztą z planami sanhedrynu. Natomiast Putin, jak do tej pory ukrywał swoje zamierzenia względem Syrii, chociaż prawdę mówiąc miał potknięcia, gdzie uwidocznił swe prawdziwe oblicze ujawniające się cichą współpracą z Izraelem i prezydentem Turcji Erdoganem.
A co na to prezydent Syrii Assad… Tym bardziej podejrzane jest to, że rozmowy o Syrii prowadzili bez Syrii – a to już wiele mówi…
Patrząc na politykę Putina, od początku jego kariery trzeba przyznać, że umiejętnie prowadzi swą grę nie dając poznać w którym kierunku idzie. By bardziej zrozumieć poczynania jego polityki – nie wolno podchodzić do oceny jego działań zbyt emocjonalnie – a raczej głęboko analizując jego działalność przed dojściem jeszcze do prezydentury, jego powiązań ze światem zachodnim… I tu wracając do początków jego kariery, wszystko wskazuje, iż ma jednak powiązania z zachodem, to znaczy z polityką wytyczaną przez syjonistów ukrywających się pod etykietą rządu waszyngtońskiego. Chociaż jego zachowanie się, szczególnie w ostatnich dwóch latach a konkretnie z kryzysem syryjskim – zachował się jak prawdziwy mąż stanu. Po podejmowaniu takich decyzji, świat ocenia go pozytywnie.
To wszystko skłania do bardzo ostrożnej oceny Władimira Putina. Poniżej materiał dowodzący iż Putin miał kontakty z tzw. Zachodem jeszcze przed prezydenturą.
Sytuacja wygląda nieciekawie dla Syrii. Czy prezydent Assad dostrzega że sojusznik [czyli Putin], który miał bronić Syrię – może dogadywać się z Waszyngtonem odnośnie sytuacji w Syrii poza jego plecami? Bo jakżesz można inaczej postrzegać obecną sytuację, gdzie armia amerykańska „panoszy” się w Syrii, buduje bez problemu swoje bazy – a sojusznik tak jakby się z tym pogodził. Nie reaguje! Sprawa bardzo podejrzana.
Warto tu przypomnieć sytuację po zwycięstwie w Aleppo, gdzie wojska rządowe odkryły ciekawy schron w którym nie byli zwykli islamiści. I cóż się stało – na prośbę sekretarza stanu Johna Kerrego, który zwrócił się do ministra Rosji Ławrowa z prośbą by tych „dygnitarzy” zostawić w spokoju i przewieźć ich do Idlib [gdzie siedzibę ma ISIS]. I rząd syryjski prawdopodobnie musiał podstawić autobusy i wywieźć ich w bezpieczne miejsce, czyli do Idlib. Później okazało się – jak podały niektóre media internetowe – że byli to agenci CIA, Mossadu, brytyjskich służb, z Francji, z Saud Arabii i kilku pomniejszych państw. Autobusów było 60, a więc średnio 50 w jednym autobusie razy 60 wychodzi, że było ich ok. 3 tys. Zamiast, bynajmniej ujawnić światu, pokazać ich twarze i kim są – ale niestety, najwidoczniej Rosja zmieniła plany i poszła na ustępstwa Waszyngtonowi. No więc jaki pożytek ma Syria z takiego sojusznika? I teraz, po tym co się dzieje w Syrii, gdzie armia USA wchodzi do Syrii z „buciorami” nie pytając nikogo o zgodę, zachodzi podejrzenie iż zostało to uzgodnione z Rosją. I po tych zajściach które wymieniłem, można się spodziewać wszystkiego – nawet, że istnieje uzgodniony potajemnie rozbiór Syrii w interesie Izraela…
Tym bardziej staje się podejrzane „dogadywanie” się z prezydentem Turcji Erdoganem, który był i jest niejawnym protektorem terrorystów, i prezydent Putin o tym dobrze wie. To nic dobrego nie wróży. A ostatnim czasie podczas rozmów Rosji, Turcji i Iranu w sprawie Syrii, jak podaje Router, rozmowy toczyły się na temat podziału Syrii na strefy, i omawiane były [rzekomo] sprawy następcy Assada, prezydenta Syrii, wybranego w demokratycznych wyborach. Jeśli okaże się to prawdą … to znaczy, że byłby to po cichutku już podział Syrii i w tym bierze udział prezydent Putin. Wygląda jednak na to, że jego działania są zbieżne z polityką światowego syjonizmu – odnośnie działań na rzecz budowy „Wielkiego Izraela od Nilu do Eufratu”. Ponieważ Syria, leży na przeszkodzie tym planom, a więc wpierw podzielić Syrię na strefy, a po pewnym czasie – Izrael [tak jak Palestynę] przejmie w całości Syrię. I myślę, że Putin dobrze o tym wie. I wie – kim jest naprawdę Erdogan [prez. Turcji], a tak naprawdę, patrząc po owocach jego działań, jest on prezydentem Izraela-bis, ponieważ Izrael rzekomo [oficjalnie] nie bierze udziału w tej wojnie a zadanie to [nie-oficjalnie] wypełnia Erdogan. W tej wojnie interes ma tylko i wyłącznie Izrael – ani USA, Anglia, Francja, Saud Arabia, ani nawet Turcja czy Jordania żadnego interesu nie mają – oni walczą w sprawie Izraela. Więc nie widzę związku dogadywania się z Erdoganem o Syrii bez Syrii – i to również rzuca cień podejrzeń, co chodzi o Putina.
Jak widać – „Agresywne działania Izraela w Palestynie i Syrii spotykają się z poparciem Stanów Zjednoczonych i UE” … – co warto w tym miejscu przypomnieć o przemilczeniu tego faktu przez koalicjanta Syrii, Rosję – a właściwie Putina, co oznacza – przyzwolenie na bandyckie ataki Izraela szczególnie na Syrię. I tu widać jak powoli maski władz rosyjskich opadają.
– Po odmowie dostarczenia koalicjantowi [Syrii] zestawów przeciwlotniczych S-300, [decyzja Putina] – co widać już gołym okiem w jakim kierunku zmierza Putin. Sojusz z Syrią zaczyna być “kruchym” sojuszem. Po ostatnich wydarzeniach, gdzie lotnictwo Izraela oficjalnie już, od czasu do czasu bombarduje Syrię, Putin w tym momencie odmawia Syrii [sojusznikowi] broni przeciwlotniczej [systemów S-300] wskazuje to iż sojusznikiem Syrii jest na papierze a właściwym sojusznikiem Izraela. Odmówił ostatecznie systemów obronnych S-300 dla Syrii [nie mówiąc już o S-400, które dostarczył, no właśnie, wrogom Syrii tj. Turcji i wahabitom z Saud Arabii]. Również niepokojące są rozmowy o Syrii – z Erdoganem prez. Turcji i “demokratą” Rouhanim prezydentem Iranu [nie mylić z przywódcą Duchowym Iranu ajatollahem Ali Chameneim] – te rozmowy prowadzone są bez prezydenta Syrii. Niektórzy twierdzą, że rozmowy dotyczyły rozbioru Syrii, zresztą to już widać, gdy turecka armia wchodzi głęboko w terytorium Syrii, Putin w tym czasie – “balował” z Netanjahu w Moskwie.
W takiej sytuacji, komu ostatecznie mają służyć bazy wojskowe Rosji w Syrii, ostatnio są nawet prowadzone rozmowy z władzami Libanu, o udostępnienie następnych dwóch baz w tym państwie. No więc komu mają służyć – Syrii czy obrony Izraela??? Niektórzy taką sytuację już dawno przewidywali. Nie jest też tajemnicą, że Putin nie jest prezydentem niezależnym, czynnikiem który w Rosji ma decydujący głos, jak niektórzy twierdzą [Henryk Pająk w swej książce „Ostatni transport do Katynia 10+04+2010”] – jest to szef sekty Chabad Lubawicz, rabin Lazar. Podobnie jest zresztą i z prezydentem USA Trumpem … są to prezydenci na okoliczność spotkań oficjalnych władz tych państw, czyli na pokaz dla ludu, by ukryć właściwych sprawców globalnego porządku…
Pamiętamy też wypowiedź Putina w czasie, zaraz po zestrzeleniu samolotu rosyjskiego nad Turcją, gdzie nasiliło się napięcie i wydawało się że Rosja weźmie odwet na Turcji … a tu sensacja, gdzieś po dwóch czy trzech tygodniach po tym incydencie Putin oznajmia, cytuję: “Co do Erdogana zmieniłem zdanie” – te słowa były zastanawiające… Następnie, gdzieś na wiosnę w ubiegłego roku, wypowiedź ministra spraw zagranicznych Rosji Ławrowa, cytuję: “My nigdy nie zaatakujemy armii amerykańskiej” – te słowa jeszcze bardziej są zastanawiające. Obie wypowiedzi były zamieszczone na portalu https://pl.sputniknews.com/. W takim przypadku – gdzie jedynym wrogiem walczącym w Syrii z Assadem w tej chwili jest tzw. koalicja zachodu z waszyngtońskimi elitami na czele izrael i Turcja – a sojusznik Syrii i przyjaciel jakim jest Rosja – odmawia walki z prawdziwymi wrogami Syrii, którzy okupują już dużą część tego kraju … jest to bardzo podejrzane.
Czy to aby nie porozumienie globalnych elit nad podziałami, które są tworzone dla otumanionej ludzkości? By się nie mogła zorganizować…
T. Koziej
